۴٢ - و انسان ، خاک ناپاک است که یا با آب پاک می شود و یا با آتش . یا در بھشت و یا دوزخ .
۴٣ - آنکه تسلیم رنج و بیماری می شود بسوی آب ھدایت می شود که خود فرمود که عرش او بر آب است . و این بھشت اوست .
۴۴ - و اما آنکه برعلیه بیماری و رنج می شورد و به مبارزه برمی خیزد بسوی
آتش رانده می شود که قلمرو دوزخ است که بیماری و رنج را که کارگاه اخلاق و
خلاقیت و خلق انسان الھی است تبدیل به عذاب می کند . و این اخلاق و خلقت
دوزخی انسان است . و اینست که بقول قرآن کریم چون عذاب فرود آید کافران
ایمان می آورند ولی این ایمان از عذاب نمی کاھد . یعنی به ھستی ایمان می
آورند و باور می کنند که نابود شدنی نیستند و لذا می فرماید : بنگر که
چگونه کافران بر آتش دوزخ صبورانه می سوزند .
۴۵ - کافران با گریز از رنج و بیماری که بلا و نعمات است بسوی عذابھای دوزخی می روند .
از کتاب " پدیده شناسی عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی ص 43
http://afarinesheerfani.com/Uploads/afarinesheerfani.com/CMFiles/522014_553AM_padideshenasieerfani.zip